Kilkanaście lat temu często bywałem w okolicy Senftenbergu – małego miasta powiatowego na terenie wschodnich Niemiec- posiadającego ciekawą historię – na przestrzeni dziejów miasto było już czeskie oraz… polskie! Do dziś o tym fakcie przypomina słup pocztowy na rynku. Miasto było kiedyś również otoczone kopalniami odkrywkowymi węgla brunatnego. Większość jezior w okolicy to zalane odkrywki. O przeszłości związanej z „brązowym złotem” przypominają też inne pamiątki – między innymi widoczny na powyższym zdjęciu pojazd – lokomotywa elektryczna serii EL2-100 używana do transportu węgla z kopalni do elektrowni. Pojazdy tego typu budowane były w zakładach LEW Hennigsdorf na północnym zachodzie Berlina (obecnie Bombardier, dawniej Borsig, AEG i ADTranz – nazwa to skrót od Lokomotiv Elektrotechnische Werke). Ogółem w latach 1952 – 1988 LEW wyprodukował ponad 1300 tego typu lokomotyw dla kolei przemysłowych w Niemczech, Polsce, Bułgarii, Chin i ZSRR. W Polsce nadal można je spotkać w ruchu – wystarczy odwiedzić koleje Kopalni Węgla Brunatnego w okolicy Konina.

Widoczna na zdjęciu lokomotywa została wyprodukowana w 1986 roku z numerem fabrycznym 18656. Dostarczona prosto z fabryki do „VEB Braunkohlenkombinat Senftenberg” pracowała tam na odkrywce „Seese Ost” do 1994 roku. W 2003 roku odrestaurowano ją i ustawiono jako pomnik przy wjeździe do miasta od strony Lauty. Moje zdjęcie przedstawia stan pomnika z 2009 roku – przeprowadzono później renowację w 2020 roku – moim zdaniem niezbyt dobrze – nowa powłoka lakiernicza z pewnością została naniesiona profesjonalnie, jednak przy okazji zamalowano wiele detali i drobnych oznaczeń.

W Polsce lokomotywy EL2 oznaczano dwucyfrowym numerem inwentarzowym. Niemcy przyjęli własny system oznaczeń dla lokomotyw przemysłowych – stąd pozornie skomplikowane oznaczenie „EL2-4-1204-100-B3”. Jego znaczenie rozszyfrowuję na poniższym obrazku – jak widać na pudle nie naniesiono tylko jednej jego części – serii:

Prezentowany wraz z lokomotywą wagon samowyładowczy to również ciekawa konstrukcja – posiada mechanizm pozwalający na wychylenie pudła i wysypanie ładunku na jedną stronę. Zwraca też uwagę sprzęg łączący wagon z lokomotywą – nie jest to sprzęg śrubowy, a zwora podobna do sztywnego holu stosowanego w autach ciężarowych. W Polsce były one stosowanie min. na nieistniejącej już KWB Adamów.

Zawsze cieszy mnie fakt zachowania taboru w formie pomników upamiętniających czasy świetności pewnych serii, czy ogólnie kolei w jakimś regionie. W okolicy Senftenbergu znajduje się więcej pomników kolei odkrywkowych – także innych serii lokomotyw, maszyn roboczych czy koparek odkrywkowych. Z pewnością pojawią się one na mojej stronie.