12 października 2003 |Gdańsk Oliwa|Lokomotywa serii 219 o numerze 125 z wagonami piętrowymi i wagonem sterowniczym jako zestaw „Push-Pull”

„Trako” to Międzynarodowe Targi Kolejnictwa, które odbywają się w Polsce od 1996 roku. Od 2001 roku odbywają się w Gdańsku w dwuletnich odstępach. W 2003 roku impreza odbyła się na terenach Międzynarodowych Targów Gdańskich. Wystawę taboru zorganizowano na ładowni stacji Gdańsk Oliwa. Jednym z najciekawszych elementów tej wystawy był zaprezentowany przez koncern Bombardier Transportation zestaw „Push-Pull” składający się z dwóch wagonów piętrowych i piętrowego wagonu sterowniczego produkowanych wówczas dla „Metro Rail GmbH” oraz wypożyczonej od DB AG lokomotywy niemieckiej serii 219. Zanim trafił do Gdańska odwiedził jeszcze kilka innych polskich miast (min. Warszawę), gdzie prezentowano zalety takiego składu.

Koncepcja składów zmiennokierunkowych w Polsce nie jest nowością (próby w tym temacie były przeprowadzane już w 1960 roku z parowozem TKt48 i siedmioma wagonami typu 43A) jednak nie zdecydowano się jej wprowadzić do eksploatacji – choć uznawano jej niewątpliwe zalety. Dopiero w 2007 roku samorządowy przewoźnik „Koleje Mazowieckie” podpisał z Bombardierem umowę na dostawę 26 wagonów piętrowych oraz 11 wagonów sterowniczych – podobnych do tych prezentowanych na Trako w 2003 roku (zdjęcie z transportu wagonów sterowniczych dla Kolei Mazowieckich możecie zobaczyć TUTAJ).

Lokomotywy serii 219 (przed zjednoczeniem Niemiec oznaczone przez DR jako seria 119) produkowane były przez rumuńskie zakłady Faur w Bukareszcie w latach 1976-1985. Zamówiono 200 spalinowozów o mocy 1910kW z naciskiem na oś nie przekraczającym 16 ton oraz z możliwością elektrycznego ogrzewania składu pociągu. Producent wyposażył je w dwa silniki spalinowe typu M820SR oraz przekładnię hydrauliczną. Konstrukcja okazała się niezbyt udana i od początku sprawiała wiele problemów. Prawie połowa lokomotyw była odstawiona ze względu na mniejsze i większe usterki. Do warsztatów naprawczych wysyłano po kilka niesprawnych pojazdów, by złożyć z niego jeden nadający się do ruchu. W związku z tym szybko podjęto decyzję o „germanizacji” konstrukcji – wymieniono silniki spalinowe na jednostki typu 12KVD21 AL4/5 o mocy 1100kW, co podniosło całkowitą moc do 2200kW. Wymieniono wiele sprawiających problemy podzespołów z rumuńskich na niemieckie – zmniejszyło to awaryjność i ułatwiło serwisowanie.

W latach dziewięćdziesiątych przeprowadzono kolejne remotoryzacje, 20 sztuk przystosowano też do prowadzenia pociągów z prędkością 140km/h. Wszystkie pojazdy otrzymały multipleksowane sterowanie Push-pull (ZDS/ZMS). Te i inne modernizacje nie uratowały tej serii i Koleje Niemieckie ostatecznie zakończyły jej eksploatację w 2004 roku. Kilka pojazdów przekazano do spółek zależnych (MEG czy DB Netz) – co ciekawe wraz z niesprawnymi pojazdami jako magazynami części zamiennych. Trzy egzemplarze zostały przekazane do celów muzealnych. Dwanaście lokomotyw eksportowano do Rumunii.

Lokomotywa 119 125-3 została wyprodukowana w 1982 roku w zakładach imienia 23 sierpnia w Bukareszcie z numerem fabrycznym 24534. W 1992 roku po zjednoczeniu kolei niemieckich zmieniono jej oznaczenie serii na 219 i w związku z tym zmianie uległa cyfra samokontroli (219 125-2). Do 2004 roku pracowała dla DB Regio, po czym została odstawiona. Jeszcze w tym samym roku trafiła do Rumunii, gdzie pracowała u prywatnych przewoźników. Od 2011 roku pracuje dla „DB Schenker Romania” z numerem 83 0903-1.