Tamto sierpniowe popołudnie spędziłem na spacerze po stacji Berlin-Lichtenberg. Wschodnioniemiecki klimat można tu nadal poczuć i zobaczyć w wielu zakamarkach dworca. W latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku bieg kończyło tu większość pociągów z Polski – dalekobieżne oraz lokalne osobówki z Kostrzyna nad Odrą.

Podczas mojego odpoczynku na peronowej ławeczce na stację wjechał taki oto nieoczekiwany gość – lokomotywa zwana ze względu na charakterystyczne, okrągłe okna – U-Bootem. I choć łodzie podwodne takich okien nie miały – przydomek dobrze kojarzy się z tymi pojazdami. Z przyjemnością obserwowałem jego majestatyczny przejazd i słuchałem wydawanych przez niego dźwięków. Gdy zniknął mi z oczu spokojnie kontynuowałem swoją przechadzkę po tej ciekawej okolicy.

Lokomotywy serii 219 (przed zjednoczeniem Niemiec oznaczone przez DR jako seria 119) produkowane były przez rumuńskie zakłady Faur w Bukareszcie w latach 1976-1985. Zamówiono 200 spalinowozów o mocy 1910kW z naciskiem na oś nie przekraczającym 16 ton oraz z możliwością elektrycznego ogrzewania składu pociągu. Producent wyposażył je w dwa silniki spalinowe typu M820SR oraz przekładnię hydrauliczną. Konstrukcja okazała się niezbyt udana i od początku sprawiała wiele problemów. Już po krótkim okresie eksploatacji prawie połowa lokomotyw była odstawiona ze względu na mniejsze i większe usterki. Do warsztatów naprawczych wysyłano jednocześnie po kilka niesprawnych pojazdów, by złożyć z nich jeden nadający się do ruchu. W związku z tym szybko podjęto decyzję o „germanizacji” konstrukcji – wymieniono silniki spalinowe na jednostki typu 12KVD21 AL4/5 o mocy 1100kW, co podniosło całkowitą moc do 2200kW. Wymieniono wiele sprawiających problemy podzespołów z rumuńskich na niemieckie – zmniejszyło to awaryjność i ułatwiło serwisowanie.

Mimo kiepskich wyników eksploatacyjnych tych, oraz innych serii lokomotyw z silnikiem M820SR w 1985 roku zaoferowano Polskim Kolejom Państwowym lokomotywy typu LDE1300 (Oznaczenie pierwotne SP49, później zmienione na SP32) z tym samym silnikiem spalinowym – historia nie zakończyła się dobrze i już po 17 latach od wprowadzenia do ruchu seryjnie produkowanych SP32 odstawiono ostatni egzemplarz z silnikiem M820SR. O tej ciekawej serii poczytacie w tych postach: KLIK.

W latach dziewięćdziesiątych przeprowadzono kolejne remotoryzacje, 20 sztuk przystosowano też do prowadzenia pociągów z prędkością 140km/h. Wszystkie pojazdy otrzymały multipleksowane sterowanie Push-pull (ZDS/ZMS). Te i inne modernizacje niestety nie uratowały tej serii i Koleje Niemieckie ostatecznie zakończyły jej eksploatację w 2004 roku. Kilka pojazdów przekazano do spółek zależnych (MEG czy DB Netz) – co ciekawe przekazano wraz z dodatkowymi niesprawnymi pojazdami jako magazynami części zamiennych. Trzy egzemplarze zostały przekazane do celów muzealnych. Dwanaście lokomotyw eksportowano do Rumunii.

Lokomotywa 119 158-4 została wyprodukowana w 1983 roku w zakładach imienia 23 sierpnia w Bukareszcie z numerem fabrycznym 24657. W 1992 roku po zjednoczeniu kolei niemieckich zmieniono jej oznaczenie serii na 219 i w związku z tym zmianie uległa cyfra samokontroli (219 158-3). W czerwcu 1999 uległa uszkodzeniu w pożarze. W 2003 roku pozyskana przez Towarzystwo Przyjaciół Lokomotyw Parowych z Berlina (Dampflokfreunde Berlin e.V.) i eksploatowana przez nich do dnia dzisiejszego. Pojazdowi przywrócono oryginalne barwy i historyczne oznaczenia z czasów Deutsche Reichsbahn. Dzięki dbałości o każdy detal maszyna prezentuje się – jak widać na zdjęciu – bardzo przyzwoicie.